Kelimelerin Elçiliği

Kelimeleri neden kullanırız? İhtiyaçlarımızı gidermek, konuşmak, yazmak bunlar kelimelerin temel kullanım amaçları ama bir de kelimelerin elçiliği var. Kelimeler aslında o kadar güçlüdür ki bir kelimeyle binlerce insanı yaralamak, canını acıtmak mümkündür. Peki kelimelerin bize yaptığı bu elçilik hakkında ne demeli?

İnsan bazen kendini kalabalıklar içinde yalnız hisseder. Bu yalnızlığı hakkında konuşmak, içini dökmek ister çünkü ancak öyle rahatlatır kendini. O insan eğer dertlerini anlatacak, anlattıklarını anlayacak birini bulamazsa kelimeler imdadına yetişir. Kelimeler her derde derman bulamasa da kişinin kafasını boşaltmasını ve sakin kalmasını sağlar. Belki de uçurumun kıyısından kelimeler sayesinde döner insan. Günlüğüne hapseder onu ifade eden kelimeleri, olur da kafasından uçup giderse başkalarının eline düşmesin diye.

" Her yer çok kalabalık, milyonlarca insan var etrafımda ama bir o kadar da ıssız. Her kafadan bir ses çıkıyor ama bir o kadar da sessiz. Duyduklarımı anlamıyorum, anladıklarımıysa duyamıyor... O kalabalıkta öylece duruyorum, ne yaptığımı, neden yaptığımı, ne yapacağımı, nasıl yapacağımı bilmeksizin öylece duruyorum. Kalabalıktan birileri beni itip yürümemi sağlıyor. Nereye gittiğimi bilmeden yürüyorum ama bir sorun var kalabalıkla ters yönde yürüyorum. En kötüsü de ben mi yanlış yöndeyim onlar mı bilmiyorum. "

Bu cümleler de aynen bahsettiğim ruh halinde olan birinin günlüğünden bir alıntı. O kişi hissettiklerini kaleme alırken belli bir amacı yoktu belki de. Sadece kafasındakileri dışarı atmaya çalışıyordu, kelimeler onun için sadece birer elçi oldu. Bu elçiler önce onu düşünceler içinde boğulmaktan kurtardı, sonra da uçurumun kıyısında tutunacak dal oldu ona. O kişi şimdi dönüp bu satırları okuduğunda o zaman ki duygu birikimini hatırlayıp üzülüyor mudur yoksa şuan ruh hali daha da mı kötüdür? Bu sorunun cevabını belki de hiç bir zaman bilemeyeceğiz ancak bir gerçek var ki kelimeler o kişinin önceden de elçisiydi, şimdi de elçisi ve ilerde de öyle olacak.

Bu yazının sonunu bağlayacak bir sonucum yok, aslına bakarsanız bir sonuca bağlamak da istemiyorum. Bu yazı o kişinin kelimelerle hâlâ yoldaş olduğunu kanıtlamak için var belki de ya da kelimelere verilen önemi arttırmak için. Kelimelere verilen önem ne kadar artarsa o kadar az insanın canı yanar ve bir o kadar çok insan uçurumun kenarındayken tutunacak bir dal bulur. Bu yazıyı okumak kime ne katar bilmiyorum ama bir çok kişi yazının içinde kendine dair bir kelime bulur diye umuyorum. Kim bilir belki bu yazı senin de kelimelerle arandaki bağı güçlendirir, onlarla yoldaş olmanın omuzlarındaki yükü nasıl da hafiflettiğini görmeni sağlar.

Kelimelerinin hüznünün elçisi olacağı gibi mutluluğunun da elçisi olmaları dileğiyle...