Gerçek Kötülük Nedir?

İnsanlar hakkında kötü düşünmek birini gerçekten kötü biri yapar mı? Yoksa o kişi sadece bir insan mıdır?

Sokaklarda dolaşan binlerce insan ve binlerce düşünce var. Bembeyaz olumlu eleştirilerden simsiyah acımasız yorumlara kadar hepsi bir arada, aynı şehirde, aynı sokakta, hatta yan yan yürüyorlar. Her gün gördüğümüz tanıdık bir yüz aslında bizden nefret ediyor olabilir. En güvendiğimiz insan bizim hakkımızda pek de hoş olmayan fikirlere sahip olabilir ya da en basitinden yoldan geçen orta yaşlarında bir kadın kafasının içinde bizi puanlıyor olabilir. Peki bu onları kötü biri mi yapar?

Aslında herkesin kötü bir yanı vardır. Herkesin kendilerine itiraf etmekte zorlandığı, bazense kabullenmek istemediği bir kaç düşünce beyinlerinin bir köşesinde oturup durur. Aslında oturup durması iyidir çünkü hiç kimse bizim kötü düşüncelerimizi duymak istemez. Kim ister ki zaten biriniz gelip yüzüne karşı atıp tutmasını, değil mi? Bizi hiçbir şekilde etkilemeyen, varlığından bile haberdar olmadığımız düşünceler pek de kimsenin umurunda da olmaz. Kimse kırılmaz, kimse üzülmez, kimseye bir zarar gelmez. Biri hakkındaki fikirlerimizi içimizde tuttuğumuz vakit kimseyi kırmamış oluruz. Ne onları üzeriz ne de başkası hakkında konuşarak sonradan pişman olacağımız şeyler söylemeyiz. Ama sonuç olarak bu fikirleri biz düşünmüş olmuyor muyuz? Aklımızın bir köşesinde de olsa artık yaratılmış ve pis bir madde olarak kalmış olmuyor mu?

Kendi kafamızın içinde dönüp dolaşan fikirler sadece bize zarar verir. Bunları başka insanlar göremez, duyamaz ve anlayamaz. "Gözlerimizin içine baktıklarında aşağılanmış hissetmiyorlarsa nereden bilebilirler ki onlar hakkındaki düşüncelerimizi?" diye düşünüyor olabiliriz ama bunun bir önemi yok. Onların hakkındaki düşüncelerimizi kendimize sakladığımız vakit kötü biri olmayız lakin kimse iyi biri olabileceğimizi de söylemedi.

Gerçekten temiz kalbe sahip biri asla böyle bir şey düşünmezdi. Asla birine bakıp onun kötülüğünü istemezdi. Kendinden aşağı olmasını değil, tam tersine gelebileceği en iyi yere gelmesini dilerdi. Ama kim böyle bir şey yapabilmiş ki?

Asıl önemli olan denemektir. Gerçekten iyi biri olmayı denemek. İnsanlar hakkında iyi fikirlere sahip olmak bazen zor gelebilir. Yargılamamak, hırslarımızı dingizleyememek, yıllardır kalıplaşmış fikirlerimizi değiştirmek uğraştırıcı hatta imkansız gibi bile gözükebilir. Ama denemeden kimse nasıl bir sonuç çıkabileceğini bilemez.