Dilimin Ucunda Birikenler

Yaşa dediler doğar doğmaz, çokça yaşa.

Yaşa ki göresin.

Yaşa ki bilesin.

Yaşa ki duyasın.

yaşa ki anlayasın.

Ben bu eylemlerin bizi mutluluğa götüreceğini sanardım ama yanıldığımı anlamam 17 yıl 9 ayımı aldı. Aslında bu eylemler bizi mutluluğa değil, mutsuzluğa itiyor. Zira insan topluluğu boş ve bembeyaz bir kağıt gibi doğar lakin büyüdükçe toplum kendinin infazını açıkça yapar.

Bu infaz açıkça bilgisizlik ve cahillikten doğar. Kıskançlık ve ego en başta gelendir. Kişiler o kadar egoludur ki... Bugün hepimiz para denilen şeyi kullanmakla mesülüz.

Gerçekten cahillik güçmüş aslında. Bu bir distopya değilmiş, hayatın tam içindenmiş.

Tersi olsaydı herhalde o kadar filozof ve bilim insanı boşa intihar etmezdi. Yanlış anlaşılmasın intihar etmek bir bilgelik göstergesi değildir, sadece bu sözüm durum tespitidir.

Bilmek, anlamak hep acı veriyor ve bizi köleleştiriyor. Hayatı anlayan insan her zaman bir şeylerin peşinde koşar ve bu durum bizleri köleleştirir.